Elke eerste zaterdag van de maand schrijf ik een selfie. Dat is een kort, of anders wel lang antwoord op een onalledaagse vraag. Onderstaande selfie schreef ik in februari 2017.
Met welk publiek figuur zou je graag eens een weekend in een hutje op de hei willen zitten?
Aaaaah! Heerlijk! Hutje op de hei!
Ik hou wel van een beetje afzondering op z’n tijd. Zeker in combinatie met goed gezelschap:-)
Sowieso van natuur. En van stilte, wat vaak wel is inbegrepen bij de natuur. Maar in dit geval vind ik het concept ‘hutje op de hei met een publiek persoon naar keuze’ vooral aantrekkelijk vanwege de zee aan tijd en aandacht. Ik bedoel: als je in 48 uur tijd geen sappige informatie uit iemand weet te peuren, dan gaat het je nooit lukken.
Al mijn rare dromen, waarin ik onwaarschijnlijke subjecten zoals Bill Clinton, Mark Rutte of Koning Willem Alexander interview ten spijt, zou ik mijn weekend in een hutje op de hei dolgraag doorbrengen met Lea Thau. Deze Deense radiomaakster is namelijk verantwoordelijk voor mijn meest favoriete tijdverdrijf in de trein aller tijden: de podcast Strangers.
Wat ik ook aan het doen ben. Hoe laat het ook is. Waar ik ook ben. Hoe slecht ik ook ben gehumeurd. Hoe zinloos het leven soms ook is. Voor een goed waargebeurd verhaal over alles wat zich aan intermenselijks in dit leven kan voordoen ben ik altijd te porren. En dat is precies de behoefte waarin deze podcast rijkelijk voorziet.
Even voor hen die nooit met de trein reizen of om een andere reden geen idee hebben waar ik het over heb: een podcast is niets meer dan een radioprogramma dat je on demand afspeelt via een of ander device. Dat kan uiteraard overal, ook als je niet in de trein zit. Maar omdat het om audio gaat is het fenomeen juist populair geworden in situaties waarin je het vooral van je smartphone moet hebben. Want filmpjes afspelen op je smartphone vreet de batterij leeg, en dat vinden mensen niet leuk. En wie gewoon lekker thuis op de bank zit zal toch eerder Netflix aanzetten, dan de radio. Of je moet ouder dan 80 zijn.
Strangers is een van de vele podcasts die mij tijdens het forenzen van Arnhem naar Hilversum in vervoering hebben gebracht. In deze podcast hoor je de waargebeurde en vaak uitzonderlijke verhalen van gewone mensen. In deze verhalen staat steeds een bepaald spanningsveld centraal tussen de afstand die we als mensen tot elkaar hebben en de verbinding die er potentieel ook altijd is.
Ik was al bekend met andere storytelling podcasts zoals This American Life, Radiolab, Plots (van ons eigenste VPRO), Invisibilia en Love + Radio. Via deze laatste kwam ik op een goeie dag terecht bij Strangers.
De eerste episode die ik hoorde maakte deel uit van een vierluik: Love Hurts. Ik was totaal verkocht. In deze serie neemt Lea Thau, de host van de podcast, haar eigen leven onder de loep. Haar liefdesleven om precies te zijn. En ze doet dat op een manier die super persoonlijk en kwetsbaar is, maar op geen enkele manier tacky of sentimenteel. Het vertrekpunt van de serie is de vraag: Why am I not finding love again? Lea is op dat moment bijna vier jaar single en druk doende met internetdaten. Om haar vraag te beantwoorden praat ze in de eerste plaats met een aantal van haar voormalige internetdates, met wie het niks is geworden. Maar ook met zogenaamde liefdes-experts en andere types met meningen over hoe het allemaal werkt in de liefde. Centraal in de serie staat haar eigen zoektocht. Haar twijfels. En uiteindelijk zelfs het vinden van een antwoord op die prangende vraag: waarom is er geen liefde in mijn leven?
Ok, ok, dat is makkelijk scoren natuurlijk met zo’n thema. En als vrijgezel zijnde herkende ik me op dat moment enorm in Lea. Dus, mjaa, ik ben misschien niet geheel objectief in dit verhaal.
Maar ik ging ook naar andere afleveringen luisteren en ik constateerde dat dit echt wel de beste podcast ever moest zijn. Ik weet niet hoe Lea het voor elkaar krijgt, maar zodra ik die twee dopjes in mijn oren stop en een Strangers episode aanzet, word ik geteleporteerd in de wereld en in het leven van vreemden, alsof het mijn beste vrienden zijn. De mensen die Lea aan het woord laat hebben niet alleen een uitzonderlijk verhaal, ze vertellen het ook nog eens bijzonder goed. Dat ligt ongetwijfeld een beetje aan die mensen. Maar het komt ook door Lea, dat weet ik zeker.
Mijn dagelijkse portie Strangers op weg naar mijn fult time loondienst betrekking in Amsterdam wakkerde een al jaren sluimerend gevoel bij me aan dat ik zelf ook graag dit soort verhalen wil optekenen, in deze vorm. Het maakte vooral eens en te meer duidelijk hoe groot mijn liefde voor persoonlijke verhalen is en dat ik daar godnondedju toch echt wel eens iets mee wilde gaan doen, carrière technisch.
In een hutje op de hei met Lea dus. Ik zou haar het hemd van het lijf vragen over hoe ze het voor elkaar krijgt om zo’n podcast te maken. Ik zou over al haar rookie mistakes willen horen. Al haar trucjes. Ik zou vooral willen weten hoe ze het voor elkaar krijgt dat mensen haar de meest kwetsbare en vaak ook emotioneel beladen verhalen vertellen op een manier alsof ze al dertig jaar professioneel verhalenverteller zijn. Ik zou ook over haar worstelingen willen horen. En alle details over haar eigen levensloop. Hoe ze als Deense terecht gekomen is in de Verenigde Staten en hoe het komt dat ze inmiddels totaal accentloos Engels spreekt. En hoe het is om in een van de meest liberale landen van Europa te zijn opgegroeid en nu in het land van T. te wonen.
En ja, ’s avonds zou ik een fles wijn opentrekken en het eens even flink gaan hebben over de liefde.
Doe je mee met mijn maandelijks ritueel? Schrijf je dan hier in en ontvang elke eerste zaterdag van de maand ‘de vraag’.
Titelbeeld: Wikimedia
BONUS! De nu al legendarische serie Love Hurts.‘Fools in Love’